Historia tzw. PUA...

PUA (Pick-up Artist), Uwodziciel, Guru podrywu, artysta, wyrywacz, Alvaro, Don Żuan, Kasanowa, babiarz, jebaka, dziwkarz - to tylko nieliczne określenia faceta zajmującego się zawodowym ruchaniem lachonów.

Ale cofnijmy się wstecz... do roku 1970, kiedy to pierwszy raz pojawiło się słowo "pick-up" w książce "How to Pick Up Girls by Eric Weber"("Jak wyrywać lachony"). To właśnie tutaj zaczęła się cała ta mistyfikacja. Książka przez wielu porównywana jest do Biblii - nie wiadomo, czy rzeczy w niej opisane są prawdziwe, czy nie.

Przyjmijmy, że to prawda. Więc był sobie niejaki Eric Weber, który pewnego słonecznego dnia gdzieś w Północnej Wirginii (Północna Dziewica - stan w USA) wpadł na pomysł jak zarobić parę dolarów. Jak się zapewne domyślacie Eric wpadł na pomysł napisania książki. Jako, że od dziecka był zakompleksionym chłopcem, opisał w niej swój wyimaginowany świat pełen cipek, stosunków analnych i perwersyjnych zabaw. Eric nie był jednak świadom, że wywoła wielką burzę, której skutki odczuwamy do dziś, gdyż co chwile, jak grzyby po deszczu wyrastają nowe szkoły uwodzenia. Eric nie wiedział również, że w ten sposób otworzył pieniężny worek bez dna, z którego czerpią kasę dzisiejsi trenerzy.

Przejdźmy dalej do roku 2005. Do tej pory cała afera trochę przygasła, ale pamiętajmy, że bakcyl dżumy nigdy nie zagaśnie. I tak właśnie w 2005 roku, niczym morowe powietrze, za sprawą Neil'a Strauss'a powraca na światło dzienne temat podrywania. Wydana książka "The Game: Penetrating the Secret Society of Pickup Artists" ("Gra: Penetracja Sekretnej Społeczności Artystów Podrywu") porusza całym Światem. Neil trafił na podatny grunt. O ile w 1970 roku, gdy wydano książkę Erica panował konserwatyzm, to już w 2005 roku swoboda obyczajowa święciła triumfy. Tak więc rzesze prawiczków zaczęły szturmować sklepy, księgarnie oraz stacje benzynowe, by nabyć ową książkę. I tak ruszyła kasowa machina...

Co chwilę na światło dzienne wychodzili z podziemia kolejni "artyści" chcący zarobić łatwą kasę. Pojawił się Mystery, Bad Boy, David X, Gunwitch, Zan Perrion, Shark. Wszystkim przyświecała jedna idea - nachapać się jak najwięcej kasy. Wyimaginowany świat Erica, powoli nabierał kształtów, tysiące chłopców uwierzyło w niego i tak zaczęła się tworzyć ta oszukańcza społeczność.

Przenieśmy się teraz na nasz rodzimy grunt. Nie będę tutaj wymieniał naszych rodzimych "uwodzicieli", każdy z Was pewnie zna tych ważniejszych. Wróćmy do istoty sprawy. Zaczęły pojawiać się polskie szkoły podrywu, organizowane szkolenia, masa e-booków, spotkania. Wszystko po to by zyskać autorytet, by stać się sławnym - stąd już krótka droga do robienia dużych pieniędzy. A my - zwykli ludzie, ulegliśmy temu. I można myśleć, że to wszystko dzieje się naprawdę, ale jest to kolejna społeczna iluzja. Heh... kolejny paradoks - szkoły nawołują do wyrwania się z tego społecznego "matrixa". I w sumie wszystko byłoby dobrze gdyby nie to, że te właśnie szkoły wciągają w swój własny "matrix" - iluzoryczną społeczność uwodzicieli, która kieruje kilku ludzi, żerujących na reszcie. Taka jest niestety prawda, a ideą SHA (Seduce Her Ass) jest pokazywanie samej prawdy.

Wyciągnięcie wniosków nie powinno sprawić żadnych problemów. Bo czy tak trudno zauważyć, że to jest jedno wielkie oszustwo? Wmawianie zakompleksionym chłopcom tego, że się mogą zmienić jest jawnym oszustwem. Większość szkół to praktykuje i niestety większość ludzi temu ulega... Jaki jest tego wynik? Wystarczy odwiedzić kluby, by zobaczyć masę chłopców nieudolnie próbujących zaskarbić sobie sympatie dziewczyn wyuczonymi tekstami, schematami zachowań albo naśladowaniem postaw wyczytanych na różnych stronach internetowych o uwodzeniu. Zmiana jest możliwa ale to co robią z ludźmi szkoły uwodzenia najłatwiej nazwać praniem mózgu i wciskaniem ich w nowe schematy.

Czy tędy droga...?

Pozdrawiam,

Baton!

Make mess in her ass